Veteraan in afwijzingen
Ze is pas 22 jaar en toch al veteraan als het gaat om afwijzingen bij sollicitaties. In eerste instantie kon ze daar wel begrip voor opbrengen. “Lange tijd vond ik het logisch, want het was voor een werkgever ook niet leuk een persoon zoals ik aan te nemen.”
Monika heeft ‘Sarcoïdose’, een ontstekingsziekte aan het bindweefsel waardoor ze reumatische klachten heeft. “Mijn ziekte gaat, zoals mijn moeder dat zegt, net als de economie op en neer. Je weet dus niet wat je een werkgever kunt bieden. Het is superlastig dat ik niet kan zeggen of ik volgende week wel of niet op het werk ben.”
Dat maakte haar onzeker en zo kwam ze in een vicieuze cirkel. Het keerpunt kwam na ze een aantal cursussen – “daar heb ik geleerd om te praten” – en na gesprekken met een maatschappelijk werker. Bij Vluchtelingenwerk Nederland een stageplek die haar op het lijf is geschreven. “Een kantoorfunctie, maar wel één waarbij ik mensen kan helpen.” Een doorslaggevend moment was haar sollicitatiegesprek bij Vluchtelingenwerk. “Die vrouw vroeg me ‘waarom zou ik je niét aannemen?’ Dat was een regelrechte ‘eyeopener’; voor mij was altijd de vraag ‘waarom zou iemand mij wél aannemen?”
Monika is nu bezig met het afronden van haar studie en gaat daarna vol goede moed op zoek naar een baan. “Mijn motto is: ‘door vol te houden bereikt de slak de ark’. Uiteindelijk lukt het wel. Op je eigen manier is prima. Gaat het niet rechts, dan mag je ook wel links gaan”